Unuttuk
Gidende bizdendi kalanda bizden,
Çok şey değişti kinimiz yüzünden,
Toprağa girende bizdendi, üstünde yürüyen de bizden.
Ne çare ki insan olduğumuzu anlayamadık.
Sen seni bilmezsen otur ağla haline,
Göz yaşın sel olur dökülür mecaline,
Ne mezar dinler ele sohbete nede keyfine,
Ne çare ki insan olduğumuzu anlayamadık.
Çıkmayan candan ümit kesilmez,
Karanlıkta bile ışıksız yürünmez,
Bu dünyada insan insansız edemez,
Ne çare ki insanlığımızı da unuttuk.
Bak insan oğlu ölürsün taşır seni dört kişi,
Makamına mülküne güvenme çekerler bir gün fişi,
Ölünce hoca söyler tabuttakine er kişi,
Ne çare ki varlığımızı da yokluğumuzu da unuttuk.
Şair/ Yazar Muammer Kılıç