Sonsuz Aşk

Sonsuz Aşk

Sonsuz Aşk'ın öyküsünü anlatayım size,

Zeynep ve Burak'ın masalını, gönül sevince.

Kestane ağaçları altında başladı bu hikâye,

İşaretlerle aşkı buldular, gözlerindeki parıltıyla.

Bursalı Burak işitme engelliydi, ama Zeynep öğrenmeye kararlı,

İşaret diliyle tanıştılar, sessiz sevgileri başladı yavaşça.

Kestane toplarken birbirlerini gördüler ilk defa,

Sessizce gülümsediler, aşkın büyüsü bu anda başladı.

Sonsuz aşkın izleri, kestane topladıkları yolda,

Her bir anılarına işlendi, sevgileri derinleşti daha da.

Kelimeler değil işaretlerle anlatırlardı duygularını,

Gözlerindeki ifade, kalplerinin sesi olurdu her zaman.

Kestane bahçesinde geçen mevsimler, aşklarını beslerdi,

Sonsuz aşkın çiçekleri açardı, gözlerindeki ateş yakardı.

Geceleri Burak, Zeynep'in penceresinin altına gider,

İşaretlerle yazılmış şiirlerle aşkını anlatırdı sessizce.

Sonsuz aşkın melodisi, işaretlerle çalınırdı her gece,

Zeynep'in işaret diliyle verdiği karşılık, sevgilerini kutsardı.

Sessizlikleri aşkın bir parçasıydı, kelimeler gereksizdi,

Gözlerinin içindeki ışıltı, sonsuz aşklarını kanıtlardı.

Sonsuz Aşk, bu kestane toplama serüveninde başlamıştı,

Sessiz sevgi, işaretlerle dile gelir, gözlerin diliyle anlatılırdı.

Gönül bahçesi, aşkın en güzel çiçekleriyle doluydu,

Zeynep ve Burak'ın aşkı, sonsuz ve unutulmaz bir masal oldu.

Sonsuz aşkın şarkısını söylemeye devam ederlerdi,

Kelimeler değil, işaretlerle ifade ederlerdi sevgilerini her an.

Sonsuz aşkın hikâyesi, kestane ağaçlarının gölgesinde yazıldı,

Zeynep ve Burak, sessiz ama güçlü bir aşkla dolu, sonsuz bir hikâye yaşadılar.