Yaz akşamlarında,
Yıldızlar kadar derin.
Karanlıklarda gülümsedikçe,
Gecenin yüzünde,
Ateş böceklerinin ışığını bir ben gibi bilirim.
Bu anlar yüreğimden geçerken,
Muhteşem duygular bırakıyor.
Hayata dair düşünmekten kendimi alamıyorum.
Dünya, maddi varlığı ile büyük.
Hayat manevi varlığı ile doyumsuz.
Her zaman doğru bir akıllı yönetim gerektiriyor.
Bir çocuğun kırılan kalbi gibi
Hırçın olmayı içimde avutamıyorum.
Bu yüzden sonbahar rüzgârları estikçe,
Yapraklarım çok çabuk dökülür.
Sizlere önyargılarınızı iade ediyorum.
Oyundan dışlanmış bir çocuk gibi moralim bozuk.
Belki de kimse anlamadı,
Güven duygusu ile özdeleştiği mi?
Oysa güvenilmeyi ve güvenmeyi çok severim.
Ruhumun vatanı gibi…