“Gelin Tanış Olalım” der Yunus Emre şiirinde...
Yayın hayatına yeni başlayan gazetemizde gelin tanış olalım sizlerle.
Kırk yaşındaymış anam. Nisan yağmurlarıyla ıslanan kuzey topraklarında, Rize’nin bir köyünde, eski bir evde doğmuşum. Yedi kardeşin sonuncusu olsun diye Sonnur koymuşlar adımı. Allahtan ısmarlama çocuk anlamına gelen evin en küçük çocuğuna söylenen Sumarluk du benim diğer adım. Yağmuru bol bereketli topraklarda yürüdüm ilk adımlarımı. 1980 ihtilalı sonrasıydı ilk İstanbul’la tanıştığımda. Yedi yaşıma kadar yaşadığım topraklardan İstanbul’a daha iyi yaşamak adına göç etmiştik. Ne kalabalık ne karmaşık bir şehirdi benim için o zamanlar. İstanbul benim gibilerine çok alışkındı ama ben İstanbul’a hiç alışkın değildim.
İstanbul’dan korkmuştum her küçük çocuğun yabancılardan korktuğu gibi. Köyünden başka yeri bilmeyen ben, bilmediği bir coğrafyanın yabancısıydım ve yabaniydim bu şehirde bir dağ keçisi gibi... Bir gün memleketime dönmenin ümidiyle uyuduğum gecelerin yerini artık burası benim evim dediğim kabullenişler almıştı. Alışmam dediğim İstanbul’a şimdi gönülden bağlıyım.
Sadakatim; sevdiğim insana ve ekmeğini yediğim toprağadır.
Kırklareli den Hakkâri’ye;
Artvin’den Muğla’ya;
Kuzeyden güneye;
Doğudan batıya doğru uzanan bir sevgi yoluyla Gelin Tanış Olalım dostlar.
Bu toprak bizim, bu hava, bu gökyüzü, bu deniz bu coğrafya bizim.